Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ
Στην ανατολική πλευρά της Γκιώνας σε μια θέση απαράμιλλης ομορφιάς,  στην καρδιά της Ρούμελης σε υψόμετρο 1000 μ. προβάλει ο νεοσύστατος οικισμός με το Μοναστήρι της Παναγίας να δεσπόζει στο χώρο. Απέχει μόνο 12 χιλιόμετρα από την Άμφισσα, απόσταση που καλύπτεται σε  15΄ διότι το  οδικό δίκτυο είναι πολύ καλό (άσφαλτος σε όλο το μήκος του). Τα βράχια με την απότομη κλίση και οι μεγάλοι ορεινοί όγκοι θυμίζουν αλπικό τοπίο. Το πλούσιο ελατόδασος  απλώνεται  και «ντύνει» το μυθικό βουνό της Γκιώνας. Το κλίμα και το νερό της πηγής του οικισμού θεωρούνται θεραπευτικά. Οι ιαματικές ιδιότητες του κλίματος και του νερού για νοσήματα του θώρακος και των νεφρών, δημιουργούσαν κάθε καλοκαίρι ολόκληρη παραθεριστική κοινότητα στην περιοχή. Έτσι το 1933 με την απόφαση του Υπουργείου Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως,  ο χώρος γύρω από το μοναστήρι ανακηρύχτηκε παραθεριστικό θέρετρο. Το Μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου προσηλίου βρίσκεται στην θέση παλιότερου το οποίο καταστράφηκε επί εικονομαχιών. Σ' αυτό μαθήτευσε για πρώτη φορά ο Κοσμάς ο Αιτωλός κατά το 1722, πράγμα που σημαίνει ότι το μοναστήρι ήταν προγενέστερο της χρονολογίας αυτής. Επίσημα αναφέρεται ως Μονή μεταβυζαντινών χρόνων με τμήματα βυζαντινών. Ήταν ξακουστό και πέρα από τα σύνορα της Φωκίδας.  Το  Καθολικό (σταυροειδής με τρούλο) απαράμιλλης αρχιτεκτονικής τέχνης,  τα κελιά και ο περιβάλλον χώρος του μοναστηριού βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το φυσικό τοπίο της περιοχής. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται με το κτίσμα,  την τοποθεσία, και το γύρω περιβάλλον.
Το ιδιαίτερο στοιχείο της Γκιώνας είναι οι δύο μεγάλες χαράδρες της, η ξακουστή Ρεκά και το επιβλητικό Λαζόρεμα, που σκίζουν τον συμπαγή ασβεστόλιθο και διανοίγουν ένα τεθλασμένο κανάλι. Στην αρχαιότητα πιστευόταν ότι στις χαράδρες αυτές κρυβόταν η Σελήνη τις νύχτες που ζευγάρωνε κρυφά με το ντόπιο βοσκό Ενδυμίωνα, μύθος στον οποίο οφείλει η Γκιώνα το ποιητικό αρχαίο όνομά της "Ασέληνα όρη".